Multi-Band Kruisingsberekenaar

Lineêre verspreiding spasiëer die kruisingspunte eweredig in terme van frekwensie (bv. 100 Hz, 200 Hz, 300 Hz), wat nuttig kan wees vir toepassings waar gelyke frekwensie intervalle benodig word. Logaritmiese verspreiding, aan die ander kant, spasiëer die punte gebaseer op 'n logaritmiese skaal (bv. 100 Hz, 1,000 Hz, 10,000 Hz), wat beter reflekteer hoe mense toon waarneem en is ideaal vir klank toepassings soos meng en meester. Logaritmiese spasiëring verseker meer fokus op laer frekwensies, waar die meeste musikale energie woon, terwyl dit steeds hoër frekwensies effektief dek.

Die optimale aantal bande hang af van die kompleksiteit van jou meng en die spesifieke doelwitte van jou verwerking. Byvoorbeeld, bas-gewig genres soos EDM of hip-hop baat dikwels by 'n toegewyde sub-band vir presiese lae-end beheer, terwyl eenvoudiger akoustiese snitte dalk net twee of drie bande benodig. Oor-splitsing (bv. die gebruik van vyf bande onnodig) kan lei tot fase probleme en oor-kompliserende verwerking. 'n Goeie beginpunt is drie bande: laag, middel, en hoog, wat aangepas kan word op grond van die materiaal.

Terwyl kruisingspunte wissel na gelang van die materiaal, is algemene beginpunte vir 'n drie-band opstelling rondom 120 Hz vir die laag-naar-middel oorgang en 2,000 Hz vir die middel-naar-hoë oorgang. Vir 'n vier-band opstelling kan addisionele punte 'n sub-bas kruisingspunt by 60 Hz en 'n boonste-middel kruisingspunt by 5,000 Hz insluit. Hierdie waardes kan aangepas word op grond van die genre, instrumentasie, en gewenste toonbalans. Gebruik altyd jou ore om hierdie punte fyn te stel om by die meng te pas.

Fase probleme ontstaan wanneer die klanksein by die kruisingspunte nie perfek uitgelijnd is nie, wat lei tot kansellasie of versterking wat die toonbalans kan verander. Dit is veral problematies met steil kruisingshellings of swak gekose kruisingspunte. Om fase probleme te minimaliseer, gebruik sagter hellings (bv. 12-24 dB/oct) en toets jou verwerking in mono om anomalieë te identifiseer. Sommige gevorderde plugins bied ook lineêre fase kruisings aan, wat fase vervorming kan uitskakel teen die koste van bygevoegde latensie.

Die minimum en maksimum frekwensie waardes definieer die reeks waarbinne die bande versprei word. Byvoorbeeld, om die minimum frekwensie op 20 Hz en die maksimum op 20,000 Hz in te stel dek die volle menslike gehoor reeks, geskik vir die meeste musiek genres. Maar, om hierdie reeks te vernou (bv. 50 Hz tot 10,000 Hz) kan die verwerking fokus op die mees relevante frekwensies vir sekere style of instrumente, soos vokale of akoustiese kitare. Stel altyd hierdie waardes in op grond van die inhoud van jou meng.

Een algemene fout is om die frekwensie reeks oor te splits, wat kan lei tot onnodige kompleksiteit en fase probleme. 'n Ander is om kruisingspunte te naby aan mekaar te stel, wat oorvleueling en modderige klank kan veroorsaak. Boonop kan dit om nie die verspreidingstipe (lineêr vs. logaritmies) in ag te neem lei tot onnatuurlike band spasiëring. Begin altyd met 'n duidelike doel vir jou verwerking en toets die resultate krities om te verseker dat hulle die meng verbeter eerder as om dit te kompliseer.

Multi-band kruisings laat jou toe om probleemareas in die frekwensie spektrum te isoleer vir gerigte verwerking. Byvoorbeeld, as jou meng modderige lae het, kan jy 'n lae band skep wat frekwensies onder 120 Hz isoleer en EQ of kompressie toepas om dit skoon te maak. Net so, as die hoë skraal is, kan 'n hoë band bo 8,000 Hz gebruik word om de-essing of sagte EQ snitte toe te pas. Deur op spesifieke bande te fokus, kan jy probleme aanspreek sonder om die res van die meng te beïnvloed.

Multi-band kruisings word in 'n verskeidenheid produksietake gebruik, insluitend multi-band kompressie, waar elke band onafhanklik gecomprimeer word om dinamika meer presies te beheer. Hulle is ook noodsaaklik in meestering, waar verskillende frekwensie reekse unieke verwerking kan vereis om 'n gebalanseerde en gepoleerde klank te bereik. Boonop word multi-band kruisings in klankontwerp gebruik om frekwensies te splits vir kreatiewe effekte, soos om die lae einde vir sub-bas verbetering of die hoë einde vir glans herverbinding te isoleer.