محاسبه‌گر مقایسه هزینه وام روزانه

تمدیدها به طور قابل توجهی هزینه کل یک وام روزانه را افزایش می‌دهند زیرا هر بار که وام را تمدید می‌کنید، هزینه‌های اضافی بر اساس مبلغ اصلی متحمل می‌شوید. به عنوان مثال، اگر نرخ هزینه ۲۰٪ باشد و شما یک وام ۵۰۰ دلاری را دو بار تمدید کنید، برای هر تمدید ۲۰۰ دلار هزینه خواهید پرداخت که در مجموع ۴۰۰ دلار هزینه خواهد بود. به همین دلیل است که وام‌گیرندگان اغلب خود را در یک چرخه بدهی می‌یابند، زیرا تمدیدهای مکرر می‌تواند به سرعت از مبلغ اصلی وام فراتر رود.

نرخ هزینه درصدی از اصل وام است که به عنوان هزینه ثابت برای قرض‌گیری دریافت می‌شود، که معمولاً برای هر دوره وام محاسبه می‌شود. در مقابل، APR (نرخ درصد سالانه) هزینه قرض‌گیری را در طول یک سال نشان می‌دهد، از جمله هزینه‌ها و بهره. وام‌های روزانه معمولاً نرخ‌های هزینه ۱۵-۲۰٪ دارند، اما APR آنها می‌تواند به بیش از ۴۰۰٪ برسد به دلیل مدت زمان کوتاه وام. درک این تمایز به شما کمک می‌کند تا هزینه واقعی قرض‌گیری را ببینید، به ویژه اگر تمدیدها اتفاق بیفتند.

تفاوت‌های کوچک در نرخ‌های هزینه یا تعداد تمدیدها می‌تواند منجر به تفاوت‌های قابل توجهی در هزینه‌ها در طول زمان شود. به عنوان مثال، یک تفاوت ۵٪ در نرخ هزینه‌ها بر روی یک وام ۵۰۰ دلاری می‌تواند به معنای صرفه‌جویی ۲۵ دلار برای هر تمدید باشد. اگر چندین بار تمدید کنید، آن صرفه‌جویی‌ها جمع می‌شود. مقایسه وام‌ها از قبل تضمین می‌کند که هزینه‌ها را به حداقل برسانید، به ویژه زمانی که با بدهی کوتاه‌مدت با بهره بالا مانند وام‌های روزانه سر و کار دارید.

بله، مقررات وام روزانه بسته به ایالت یا کشور متفاوت است. برخی مناطق تعداد تمدیدهای مجاز را محدود می‌کنند یا حداکثر نرخ هزینه‌ای که وام‌دهندگان می‌توانند دریافت کنند را محدود می‌کنند. به عنوان مثال، ایالت‌هایی مانند نیویورک قوانین سخت‌گیرانه‌ای دارند که عملاً وام‌های روزانه را ممنوع می‌کند، در حالی که دیگر ایالت‌ها، مانند تگزاس، چندین تمدید را مجاز می‌دانند اما از وام‌دهندگان می‌خواهند که هزینه‌های کل را به‌طور شفاف اعلام کنند. دانستن مقررات محلی شما می‌تواند به شما کمک کند تا از شیوه‌های وام‌دهی سوءاستفاده و هزینه‌های اضافی جلوگیری کنید.

یک مفهوم غلط رایج این است که پرداخت هزینه اولیه به‌طور کامل وام را حل می‌کند. در واقع، بیشتر وام‌های روزانه نیاز به بازپرداخت هر دو اصل و هزینه‌ها دارند و عدم انجام این کار منجر به تمدیدهایی می‌شود که هزینه‌ها را افزایش می‌دهد. مفهوم غلط دیگری این است که نرخ هزینه پایین‌تر همیشه یک وام را ارزان‌تر می‌کند؛ با این حال، تمدیدهای مکرر بر روی یک وام با نرخ پایین‌تر می‌تواند هنوز منجر به هزینه‌های کلی بالاتری نسبت به یک وام با مدت یک‌باره با نرخ هزینه بالاتر شود.

برای به حداقل رساندن هزینه‌ها، برآوردهای واقعی برای نرخ‌های هزینه و تمدیدهای بالقوه برای هر گزینه وام وارد کنید. اگر ممکن است، سعی کنید وام را بدون تمدید بازپرداخت کنید، زیرا تمدیدها به‌طور نمایی هزینه‌ها را افزایش می‌دهند. از محاسبه‌گر برای شناسایی گزینه‌ای با کمترین هزینه کل استفاده کنید و توانایی خود را برای بازپرداخت در طول مدت وام در نظر بگیرید. علاوه بر این، در نظر داشته باشید که گزینه‌های دیگری مانند اتحادیه‌های اعتباری یا وام‌های قسطی را بررسی کنید که معمولاً هزینه‌های کمتری دارند و ساختارهای بازپرداخت قابل مدیریت‌تری دارند.

در حالی که وام‌های روزانه معیارهای جهانی ندارند، نرخ‌های هزینه معمولاً از ۱۰٪ تا ۲۰٪ از اصل متغیر است، بسته به وام‌دهنده و منطقه. تمدیدها معمولاً در بازارهای تنظیم‌شده به ۲-۳ بار محدود می‌شوند. وام‌گیرندگان همچنین باید APR مؤثر را در نظر بگیرند که می‌تواند از ۳۰۰٪ تا ۵۰۰٪ یا بیشتر متغیر باشد. مقایسه این ارقام می‌تواند به شما کمک کند تا تعیین کنید آیا یک پیشنهاد وام معقول است یا هزینه‌های آن بیش از حد است.

استفاده مکرر از وام‌های روزانه می‌تواند منجر به یک چرخه بدهی شود، زیرا هزینه‌های بالا و تمدیدها بازپرداخت اصل را دشوار می‌کنند. با گذشت زمان، این می‌تواند به مالیات شما فشار وارد کند، دسترسی به گزینه‌های اعتباری دیگر را محدود کند و در صورت گزارش وام‌های پرداخت‌نشده به دفاتر اعتبار، نمره اعتبار شما را آسیب بزند. برای جلوگیری از این عواقب، گزینه‌های دیگری مانند وام‌های شخصی، مشاوره اعتباری یا ایجاد یک صندوق پس‌انداز اضطراری برای کاهش وابستگی به قرض‌گیری کوتاه‌مدت و پرهزینه را در نظر بگیرید.