محاسبه عمق و نرخ کُر

زمان تأخیر پایه بنیاد افکت کُر را با تعیین زمان تأخیر متوسطی که به سیگنال صوتی اعمال می‌شود، تعیین می‌کند. تأخیرهای پایه کوتاه (۵-۱۰ میلی‌ثانیه) افکت ملایم‌تری شبیه به فِلَنجَر تولید می‌کنند، در حالی که تأخیرهای طولانی‌تر (۱۵-۲۰ میلی‌ثانیه) کُر غنی‌تری و بارزتری ایجاد می‌کنند. انتخاب تأخیر پایه مناسب به ساز و افکت مورد نظر بستگی دارد. به عنوان مثال، تأخیرهای کوتاه معمولاً برای صداهای محکم و صیقلی در آوازها خوب عمل می‌کنند، در حالی که تأخیرهای طولانی‌تر می‌توانند کیفیت شاداب و محیطی به گیتارها یا پدهای سینت اضافه کنند.

درصد عمق تعیین می‌کند که زمان تأخیر چقدر در اطراف تأخیر پایه مدوله می‌شود. به عنوان مثال، اگر تأخیر پایه ۱۰ میلی‌ثانیه باشد و عمق به ۵۰٪ تنظیم شود، تأخیر بین ۵ میلی‌ثانیه و ۱۵ میلی‌ثانیه نوسان خواهد کرد. درصد عمق بالاتر منجر به دامنه مدولاسیون وسیع‌تری می‌شود و افکت کُر دراماتیک‌تر و قابل توجه‌تری ایجاد می‌کند. با این حال، عمق بیش از حد می‌تواند به صداهای غیرطبیعی یا بیش از حد کوک شده منجر شود، بنابراین مهم است که عمق را با زمینه موسیقی متعادل کنید.

نرخ مدولاسیون (که به هرتز اندازه‌گیری می‌شود) سرعت نوسان‌ساز فرکانس پایین (LFO) را که تغییرات زمان تأخیر را کنترل می‌کند، تعیین می‌کند. نرخ‌های سریع‌تر (مثلاً بالای ۲ هرتز) کیفیت درخشان یا لرزشی تولید می‌کنند که می‌تواند به ترک انرژی اضافه کند. نرخ‌های کندتر (مثلاً زیر ۱ هرتز) حرکتی آرام و روان ایجاد می‌کنند که برای بافت‌های رویایی یا جوی مناسب است. هماهنگ کردن نرخ مدولاسیون با تمپوی آهنگ می‌تواند به ادغام بی‌دردسر کُر در میکس کمک کند.

ترکیب عمق بالا با نرخ‌های مدولاسیون سریع می‌تواند منجر به صدای بیش از حد بی‌نظم یا لرزانی شود که ممکن است با بقیه میکس تداخل داشته باشد. این به ویژه در مورد سازهای اصلی یا آوازها مشکل‌ساز است، زیرا می‌تواند باعث شود که آنها از کوک خارج شوند یا بیش از حد پردازش شوند. برای جلوگیری از این، استفاده از تنظیمات عمق متوسط با نرخ‌های سریع یا اعمال عمق بالا فقط به نرخ‌های کندتر برای یک افکت کنترل‌شده‌تر را در نظر بگیرید. علاوه بر این، استفاده از فیلتر پایین‌گذر بر روی سیگنال مدوله شده می‌تواند به کاهش آرتیفکت‌های فرکانس بالا کمک کند.

در حالی که هیچ استاندارد صنعتی سختی وجود ندارد، اما شیوه‌های رایجی بر اساس نوع ساز و ژانر وجود دارد. به عنوان مثال، تأخیر پایه ۵-۱۵ میلی‌ثانیه، عمق ۳۰-۵۰٪ و نرخ ۰.۵-۱.۵ هرتز برای آوازها معمولی است تا ضخامت ملایمی اضافه کند بدون اینکه تن طبیعی را تحت تأثیر قرار دهد. برای گیتارها، تأخیرهای پایه کمی طولانی‌تر (۱۰-۲۰ میلی‌ثانیه) و عمق‌های بالاتر (۵۰-۷۰٪) معمولاً برای ایجاد صدای شاداب و فضایی استفاده می‌شوند. پدهای سینت معمولاً از نرخ‌های کندتر (۰.۲-۰.۸ هرتز) و عمق‌های بالا برای دستیابی به بافت رویایی و در حال تحول استفاده می‌کنند.

برای جلوگیری از مشکلات فاز، به ویژه در تنظیمات استریو، اطمینان حاصل کنید که سیگنال‌های مرطوب و خشک به درستی متعادل شده‌اند. سیگنال مرطوب بیش از حد می‌تواند منجر به لغو فاز هنگام جمع شدن به مونو شود. علاوه بر این، استفاده از نرخ‌های مدولاسیون یا زمان تأخیر پایه کمی متفاوت برای کانال‌های چپ و راست می‌تواند تصویر استریو وسیع‌تری ایجاد کند در حالی که مشکلات فاز را به حداقل می‌رساند. اگر مشکلات فاز ادامه داشت، در نظر بگیرید از یک پلاگین کُر با قابلیت‌های اصلاح فاز استفاده کنید یا افکت را به یک ترک تکراری اعمال کنید به جای اینکه مستقیماً بر روی منبع.

شکل موج LFO شکل مدولاسیون اعمال شده به زمان تأخیر را تعیین می‌کند. یک موج سینوسی نوسانات نرم و طبیعی ایجاد می‌کند که برای افکت‌های کُر ملایم و موسیقایی ایده‌آل است. یک موج مثلثی مدولاسیون کمی بارزتر ارائه می‌دهد و احساس ریتمیک‌تری می‌دهد. از سوی دیگر، موج‌های مربعی تغییرات ناگهانی در زمان تأخیر تولید می‌کنند که می‌تواند افکت‌های تکه‌تکه یا روباتیک ایجاد کند. درک شکل موج LFO به تولیدکنندگان این امکان را می‌دهد که افکت کُر را برای متناسب کردن با حال و هوای آهنگ تنظیم کنند.

نرخ مدولاسیون به طور مستقیم بر نحوه تعامل افکت کُر با ریتم ترک تأثیر می‌گذارد. تنظیم نرخ به مقداری که با تمپو هماهنگ باشد (مانند ۰.۵ هرتز برای یک ضربه کند یا ۱ هرتز برای تمپوی سریع‌تر) اطمینان می‌دهد که مدولاسیون احساس هماهنگ و موسیقایی داشته باشد. هماهنگ کردن نرخ با یک تقسیم از تمپو، مانند نت‌های چهارم یا هشتم، می‌تواند ادغام ریتمیک افکت را بیشتر تقویت کند. برعکس، نرخ‌های نامتناسب ممکن است مدولاسیون غیرمتصل یا حواس‌پرت‌کن ایجاد کنند که از میکس کلی کاسته شود.