محاسبه‌گر دادگاه دعاوی کوچک

هزینه ثبت:

هزینه اجباری دادگاه برای پردازش دعاوی شما. بسیاری از دادگاه‌ها برای شاکیان با درآمد پایین معافیت هزینه ارائه می‌دهند - درباره درخواست 'in forma pauperis' بپرسید.

هزینه خدمات:

هزینه برای اطلاع‌رسانی قانونی به متهم درباره دعوی. در حالی که پست ثبت شده ارزان‌تر است، ارائه‌دهنده خدمات، اثبات بهتری از خدمات و نرخ موفقیت بالاتری ارائه می‌دهد.

آماده‌سازی مدارک:

هزینه‌های سازماندهی و ارائه پرونده شما، از جمله کپی مدارک، عکس‌ها و نظرات کارشناسان. دادگاه‌ها معمولاً چندین کپی نیاز دارند - یکی برای دادگاه، یکی برای متهم و یکی برای سوابق شما.

دستمزدهای از دست رفته:

درآمدی که از دست رفته به دلیل غیبت از کار برای حضور در دادگاه. برخی از کارفرمایان ممکن است هزینه حضور در دادگاه را پرداخت کنند - سیاست‌های شرکت خود را بررسی کنید. افراد خوداشتغال باید به دقت از دست دادن درآمد را مستند کنند.

نسبت هزینه-اثربخشی:

معیاری از بازگشت مالی بر سرمایه‌گذاری شما در پرونده. نسبت زیر ۱.۰ به این معنی است که شما بیشتر از آنچه که بازپرداخت می‌کنید، هزینه خواهید کرد. بیشتر کارشناسان پیشنهاد می‌کنند که فقط پرونده‌هایی با نسبت‌های بالای ۲.۰ را پیگیری کنید تا مشکلات جمع‌آوری را در نظر بگیرید.

قانون مرور زمان:

محدودیت زمانی قانونی برای ثبت دعاوی شما، که بسته به نوع پرونده و حوزه قضایی متفاوت است. محدودیت‌های رایج برای قراردادها ۲-۶ سال و برای خسارت‌های مالی یا صدمات شخصی ۱-۳ سال است.

محدودیت حوزه قضایی:

حداکثر مبلغی که می‌توانید در دادگاه دعاوی کوچک درخواست کنید، که معمولاً بین ۳۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ دلار بسته به ایالت شما است. دعاوی که از این حد فراتر می‌روند باید در دادگاه مدنی عادی ثبت شوند.

بهره پیش از حکم:

بهره‌ای که از تاریخ خسارت تا تاریخ حکم جمع می‌شود. بیشتر ایالت‌ها نرخ‌های قانونی (معمولاً ۵-۱۰٪ سالانه) برای انواع مختلف دعاوی تعیین می‌کنند. این به شما برای ارزش زمانی پول در طول دادرسی جبران می‌کند.

روش‌های جمع‌آوری:

ابزارهایی برای اجرای پرداخت حکم شامل برداشت از حقوق (گرفتن بخشی از حقوق متهم)، توقیف حساب‌های بانکی (مسدود کردن حساب‌ها) و حق‌الزحمه‌های ملکی (ادعاهای علیه املاک). تحقیق کنید که کدام روش‌ها در ایالت شما مجاز است.