محاسبه مالیات خوداشتغالی

مالیات خوداشتغالی به عنوان ترکیبی از مالیات‌های تأمین اجتماعی (۱۲.۴٪) و مدیکر (۲.۹٪) محاسبه می‌شود که در مجموع ۱۵.۳٪ از درآمد خالص خوداشتغالی شما است. بر خلاف کارمندان سنتی که تنها نیمی از این مالیات‌ها را پرداخت می‌کنند (که کارفرما نیمی دیگر را پوشش می‌دهد)، افراد خوداشتغال مسئول هر دو بخش هستند. این به این دلیل است که شما هم کارفرما و هم کارمند محسوب می‌شوید. مالیات بر درآمد خالص شما اعمال می‌شود که درآمد ناخالص شما منهای هزینه‌های قابل کسر کسب‌وکار است.

پایه دستمزد مشمول مالیات تأمین اجتماعی حداکثر مبلغ درآمد مشمول بخش تأمین اجتماعی مالیات خوداشتغالی است. به عنوان مثال، در سال ۲۰۲۳، این محدودیت ۱۶۰,۲۰۰ دلار است. هر درآمد خالص بالاتر از این آستانه مشمول مالیات ۱۲.۴٪ تأمین اجتماعی نیست، اما مالیات ۲.۹٪ مدیکر همچنان اعمال می‌شود. این بدان معناست که افرادی با درآمد بالا می‌توانند کاهش در نرخ مؤثر مالیات خوداشتغالی را مشاهده کنند وقتی که درآمدشان از پایه دستمزد فراتر می‌رود.

بله، کسرهای کسب‌وکار نقش مهمی در کاهش مسئولیت مالیات خوداشتغالی شما دارند. مالیات بر اساس درآمد خالص شما محاسبه می‌شود که با کسر هزینه‌های قابل قبول کسب‌وکار از درآمد ناخالص شما محاسبه می‌شود. کسرهای رایج شامل لوازم اداری، هزینه‌های دفتر خانگی، مسافت پیموده شده و خدمات حرفه‌ای است. با حداکثر کردن این کسرها، شما درآمد مشمول مالیات خود را کاهش می‌دهید و در نتیجه، مبلغ مالیات خوداشتغالی که بدهکار هستید.

مالیات اضافی مدیکر یک هزینه ۰.۹٪ است که به درآمدهای بالا اعمال می‌شود. برای افراد خوداشتغال، این مالیات زمانی اعمال می‌شود که درآمد ترکیبی شما (از خوداشتغالی و منابع دیگر) از ۲۰۰,۰۰۰ دلار برای افراد مجرد یا ۲۵۰,۰۰۰ دلار برای زوج‌های متاهل که به صورت مشترک اظهارنامه مالیاتی می‌دهند فراتر رود. این مالیات فقط بر درآمد بالاتر از آستانه اعمال می‌شود و به مالیات استاندارد ۲.۹٪ مدیکر اضافه می‌شود و نرخ کل مدیکر را برای آن درآمدهای بالاتر به ۳.۸٪ می‌رساند.

افراد خوداشتغال ملزم به انجام پرداخت‌های مالیاتی تخمینی سه‌ماهه هستند زیرا مالیات‌ها از درآمد آنها مانند کارمندان کسر نمی‌شود. IRS انتظار دارد مالیات‌ها به محض کسب درآمد پرداخت شوند. پرداخت‌های سه‌ماهه به پوشش مالیات خوداشتغالی، مالیات بر درآمد و هر مالیات دیگری که ممکن است اعمال شود کمک می‌کند. عدم انجام این پرداخت‌ها به موقع می‌تواند منجر به جریمه و بهره شود، بنابراین ضروری است که مسئولیت مالیاتی خود را به دقت تخمین بزنید و تا مهلت‌ها پرداخت کنید.

افراد خوداشتغال می‌توانند نیمی از مالیات خوداشتغالی خود را هنگام محاسبه درآمد ناخالص تعدیل شده (AGI) خود در اظهارنامه مالیاتی شخصی خود کسر کنند. این کسر به گونه‌ای طراحی شده است که شبیه به بخش کارفرما از مالیات‌های حقوقی باشد که کارمندان از جیب خود پرداخت نمی‌کنند. به عنوان مثال، اگر کل مالیات خوداشتغالی شما ۱۰,۰۰۰ دلار باشد، می‌توانید ۵,۰۰۰ دلار کسر کنید که درآمد مشمول مالیات شما را کاهش می‌دهد و ممکن است مسئولیت مالیات بر درآمد کلی شما را کاهش دهد.

یک مفهوم غلط رایج این است که مالیات خوداشتغالی فقط بر درآمد بالاتر از یک آستانه خاص اعمال می‌شود که نادرست است—هر دلار از درآمد خالص مشمول نرخ ۱۵.۳٪ تا پایه دستمزد تأمین اجتماعی است. مفهوم غلط دیگری این است که می‌توانید با سرمایه‌گذاری مجدد سودها در کسب‌وکار خود از مالیات خوداشتغالی اجتناب کنید. در حالی که وجوه سرمایه‌گذاری مجدد ممکن است درآمد خالص شما را کاهش دهند اگر به عنوان هزینه‌های قابل کسر واجد شرایط باشند، اما شما را از مالیات معاف نمی‌کند. علاوه بر این، برخی از فریلنسرها به اشتباه بر این باورند که مالیات خوداشتغالی از مالیات بر درآمد جداست، اما هر دو باید هنگام برنامه‌ریزی پرداخت‌های مالیاتی شما در نظر گرفته شوند.

برای بهینه‌سازی مسئولیت‌های مالیاتی خود، استراتژی‌هایی مانند حداکثر کردن هزینه‌های قابل کسر، مشارکت در حساب‌های بازنشستگی مانند SEP IRA یا Solo 401(k) و برنامه‌ریزی برای پرداخت‌های مالیاتی سه‌ماهه برای اجتناب از جریمه‌ها را در نظر بگیرید. علاوه بر این، پیگیری دقیق درآمد و هزینه‌های خود در طول سال می‌تواند به شما کمک کند تا تخمین‌های دقیقی داشته باشید و از شگفتی‌ها در زمان مالیات جلوگیری کنید. مشاوره با یک حرفه‌ای مالیاتی نیز می‌تواند اطمینان حاصل کند که از تمام کسرها و اعتبارهای موجود بهره‌برداری می‌کنید و در عین حال با قوانین مالیاتی مطابقت دارید.