Kalkulator Sokongan Kanak-Kanak

Model bahagian pendapatan memastikan bahawa sokongan kanak-kanak mencerminkan pendapatan gabungan kedua-dua ibu bapa, mensimulasikan apa yang akan diterima oleh kanak-kanak jika ibu bapa tinggal bersama. Pendekatan ini mengagihkan sokongan secara proporsional berdasarkan pendapatan setiap ibu bapa. Sebagai contoh, jika satu ibu bapa memperoleh 60% daripada jumlah pendapatan gabungan, mereka biasanya bertanggungjawab untuk 60% daripada perbelanjaan berkaitan kanak-kanak. Model ini digunakan secara meluas di Amerika Syarikat dan membantu mengekalkan standard hidup yang adil untuk kanak-kanak.

Peratusan penjagaan memberi kesan yang ketara kepada pengiraan sokongan kanak-kanak kerana ia mencerminkan jumlah masa setiap ibu bapa menghabiskan untuk memberikan penjagaan langsung kepada kanak-kanak. Ibu bapa dengan peratusan penjagaan yang lebih tinggi sering menanggung lebih banyak perbelanjaan langsung, seperti makanan, perumahan, dan pengangkutan. Oleh itu, ibu bapa dengan masa penjagaan yang kurang mungkin dikehendaki menyumbang lebih banyak secara kewangan untuk menyeimbangkan sokongan. Sebagai contoh, jika satu ibu bapa mempunyai 70% penjagaan, kewajipan kewangan ibu bapa yang lain disesuaikan ke atas untuk mengambil kira sumbangan harian mereka yang berkurangan.

Ya, mahkamah biasanya mengambil kira bergantung tambahan dari hubungan lain apabila menentukan sokongan kanak-kanak. Bergantung ini mengurangkan pendapatan yang tersedia untuk ibu bapa yang membayar bagi pengiraan sokongan semasa. Sebagai contoh, jika anda mempunyai dua kanak-kanak dari hubungan sebelumnya dan diwajibkan secara undang-undang untuk menyokong mereka, pendapatan anda mungkin disesuaikan ke bawah sebanyak 20% (10% setiap kanak-kanak). Walau bagaimanapun, pengurangan tepat berbeza mengikut bidang kuasa dan dihadkan dalam kebanyakan kes untuk memastikan keadilan.

Salah faham umum adalah bahawa hanya gaji asas yang diambil kira. Sebenarnya, mahkamah termasuk semua sumber pendapatan, seperti bonus, kerja lebih masa, pendapatan sendiri, pendapatan sewa, dan pulangan pelaburan. Salah faham lain adalah bahawa cukai dan potongan ditolak sebelum mengira sokongan; sebaliknya, pendapatan kasar biasanya digunakan. Selain itu, jika seorang ibu bapa tidak bekerja atau kurang bekerja secara sengaja, mahkamah mungkin menetapkan pendapatan berdasarkan potensi pendapatan mereka, pendidikan, atau sejarah kerja.

Kos penjagaan kesihatan dan pendidikan dianggap sebagai kos tambahan yang dikongsi secara proporsional antara ibu bapa berdasarkan pendapatan mereka. Sebagai contoh, jika satu ibu bapa memperoleh 70% daripada pendapatan gabungan, mereka mungkin bertanggungjawab untuk 70% daripada premium penjagaan kesihatan kanak-kanak, perbelanjaan perubatan, dan tuisyen sekolah swasta. Perbelanjaan ini ditambah kepada jumlah sokongan asas, menjadikannya penting untuk mendokumentasikan semua kos yang relevan dengan tepat untuk memastikan pengagihan yang adil.

Untuk mengoptimumkan pengiraan sokongan kanak-kanak, ibu bapa harus memberikan dokumentasi kewangan yang terperinci dan tepat, termasuk semua sumber pendapatan dan perbelanjaan berkaitan kanak-kanak. Menyimpan kalendar penjagaan untuk menjejaki penginapan semalaman juga boleh memastikan peratusan penjagaan dikira dengan betul. Selain itu, ibu bapa harus secara berkala menyemak perintah sokongan mereka, terutama selepas perubahan ketara dalam pendapatan, pengaturan penjagaan, atau perbelanjaan. Berunding dengan peguam undang-undang keluarga juga boleh membantu menavigasi situasi yang kompleks, seperti imputasi pendapatan atau pertikaian mengenai perbelanjaan tambahan.

Perubahan dalam pengaturan penjagaan boleh mencetuskan pengubahsuaian kepada perintah sokongan kanak-kanak. Sebagai contoh, jika satu ibu bapa memperoleh lebih banyak masa penjagaan, kewajipan kewangan mereka mungkin berkurangan kerana mereka memberikan lebih banyak penjagaan langsung. Sebaliknya, pengurangan dalam masa penjagaan boleh meningkatkan tanggungjawab kewangan mereka. Mahkamah biasanya memerlukan bukti yang didokumenkan, seperti perjanjian penjagaan yang dikemas kini atau log lawatan terperinci, untuk meluluskan pengubahsuaian. Penting untuk memberitahu mahkamah dengan segera tentang sebarang perubahan ketara untuk mengelakkan pertikaian atau tunggakan.

Imputasi pendapatan berlaku apabila mahkamah menetapkan tahap pendapatan kepada seorang ibu bapa yang secara sukarela tidak bekerja, kurang bekerja, atau tidak melaporkan pendapatan penuh mereka. Ini menghalang ibu bapa daripada secara sengaja mengurangkan pendapatan mereka untuk mengurangkan kewajipan sokongan kanak-kanak. Mahkamah mengambil kira faktor seperti pendidikan ibu bapa, sejarah kerja, kapasiti pendapatan, dan keadaan pasaran kerja apabila menetapkan pendapatan. Sebagai contoh, jika seorang ibu bapa dengan ijazah profesional bekerja sambilan tanpa alasan yang sah, mahkamah mungkin mengira sokongan berdasarkan potensi pendapatan sepenuh masa mereka.